ALGEMEEN > Glazuur - algemeen > een plasje glazuur
Bij een raku-stook nam iemand een werkstuk mee, die hij gekwast had met een glazuur die hij gekregen had. Na de stook bleek dat het glazuur mooi glanzend uitgesmolten was, maar helaas niet op de pot, maar als een plasje op de ovenplaat, waar het trouwens zo af te schuiven was. Heeft iemand een idee, waar dit aan kan liggen? Zelf dacht ik aan een waterhoudende grondstof, zoals colemaniet, maar dit had de maakster van het glazuur niet gebruikt. Ze wilde het recept van het glazuur niet kwijt, maar gebruikte het zelf al jaren naar tevredenheid en begreep ook niet wat de oorzaak kon zijn.
Ben heel benieuwd of er iemand is, die weet hoe dit gekomen is.
Ben heel benieuwd of er iemand is, die weet hoe dit gekomen is.
8 antwoorden
-
Anneke, Mag ik eens een gok doen , u werkt met een thermokoppel en zodra u een bepaalde temperatuur ziet is de raap gaar ? Juist ?
Heel erg flauw van hij/haar dat ie het glazuurrecept niet kwijt wil. Hoeveel moet je van zulke recepten hebben ? :-) Als het aan het recept ligt, zit je met de colemaniet-gok er niet zoveel naast; Maar stap voor stap, zo leren we allen weer bij. Thermkoppel ? -
Ja en nee! Thuis werk ik zonder thermokoppel, dan ben ik alleen en houd ik alles beter in de gaten. Als we met een groepje bij een vriendin bezig zijn werken we met een thermokoppel, omdat het gewoon erg handig is. Tegen de tijd dat het spul zo'n beetje gaar zou moeten zijn, gaat het weer op het oog. De andere werkstukken in de betreffende stook waren overigens prima gelukt.
-
OK Anneke, dan is het een glazuur met te weinig amfotere oxides zoals aluminiumoxide,en vermoedelijk een te hoog Booroxide, wat in kleine dosis als amfotere werkt en als zuurvormende oxide. Daardoor heeft dit glazuur een zeer kleine smelt-interval en gaat 'lopen' in geen tijd, op het moment dat dit zijn smeltpunt heeft bereikt. Het enige wat u volgens mij kunt doen is daar kaolien aan toevoegen ( 10% ? +/-) Vast geen recept voor raku geschikt. U dacht aan Colemaniet? 1 CaO + 1,5 B²O³ . Of in elk geval te veel B²O³ en te weinig Al²O³.
-
Hallo Lucien,
Heb ik het goed begrepen dat booroxide in grote hoeveelheid als zuurvormende oxide gaat werken?
-
Anneke, in Engelstalige catalogen zet men dikwijls B²O³ onder de zuurvormende oxides, terwijl strikt genomen deze bij de amfoteren geplaatst wordt. In kleine hoeveelheden gaat ie als base/amfotere ageren, terwijl in grote hoeveelheid deze als zuur werken. De amfoteren die de rol als binder tussen base en zuur hebben, zitten zo met een tekort en het glazuur gaat 'lopen' zoals er ook gebeurd bij kristal-glazuren. Een toevoegen van Al²O³ via kaolien is de eenvoudigste oplossing om dit euvel te verhelpen. Stel u een schommel voor: Aan de ene zijde zitten de basen en aan de andere zijde de zuren. De amfoteren staan op het scharnierpunt. Naar gelang hun gewicht, gaan ze ofwel op het ene of op het andere been staan. ( de pretbedervers :-) )
-
Bedankt Lucien, het is me geheel duidelijk. Maar zo rol je natuurlijk van de ene vraag in de andere: Waarom geldt dit dan niet voor aluminium oxide, aangezien deze toch ook bij de "pretbedervers" hoort?
Het is toch een heel interresante materie, maar wel lastig voor iemand zonder scheikundige achtergrond. Fijn dat er iemand is die het duidelijk kan en wil uitleggen. -
Anneke, dat is een goede vraag. Het zit zo dat men eigenlijk spreekt van zuurvormende, basevormende en amfotere ooides, maar in bepaalde omstandigheden, zoals bij Boor, durven die van kamp wisselen. De ene heeft een meer conservatievere mening dan de andere. Aluminiumoxide is zo een zeer conservatief element. Boor huppelt vrolijk over van smelter tot glasvomer. In het glazuur moet u die altijd met argwaan bekijken. Daarom valt de meeste verdenking van dit euvel op dit wispelturig element.
-
Oke, weer wat geleerd! Ik ga de eigenaar van de glazuur vragen of hij het nog heeft en dan eens een proefje maken met wat kaolin.
Dank voor alle informatie.
Deze vraag is gesloten, er kunnen geen antwoorden meer aan worden toegevoegd.