ALGEMEEN > Glazuur - algemeen > aan lucien think over mat glazuur SK 5a-8
hallo lucien
In 2012 heb je mij een recept gegeven (SK 5a-8) Ik heb het nu pas uitgeprobeerd. In eerste instantie was het prachtig. Helaas komen er na een dag kleine barstjes in het glazuur. Ik heb de volgende fritte gebruikt: CH177-E, aardalkalifritte. verder heb ik een maatlepel gebruikt om het glazuur samen te stellen. Heb jij enig idee wat ik nog toe kan voegen zodat het niet gaat barsten ... alvast bedankt voor het meedenken. juul
In 2012 heb je mij een recept gegeven (SK 5a-8) Ik heb het nu pas uitgeprobeerd. In eerste instantie was het prachtig. Helaas komen er na een dag kleine barstjes in het glazuur. Ik heb de volgende fritte gebruikt: CH177-E, aardalkalifritte. verder heb ik een maatlepel gebruikt om het glazuur samen te stellen. Heb jij enig idee wat ik nog toe kan voegen zodat het niet gaat barsten ... alvast bedankt voor het meedenken. juul
8 antwoorden
-
Sorry dat ik reageer.
Op aardewerk temperatuur is dat moeilijk te voorkomen. De scherf blijft altijd nogal poreus en deze zal dan vocht opnemen zodat de scherf uitzet ten opzichte van het glazuur. Dat resulteert dan in craquelé in het glazuur. Je zou kunnen zeggen: "het hoort erbij".
Met groet van www.michelkuipers.nl -
Juul, misschien heb je wel een steengoed klei gebruikt die zijn krimp pas op hogere temperatuur bereikt. Aardewerkklei gaat reeds sneller krimpen/sinteren. Dit brengt de nodige spanning op het glazuur en gaat craqueleren. Indien je dit op een klei gebruikt wat een
kleiner stookbereik heeft gaat dit niet gebeuren. Je zou bv. deze gebruikte klei op amper 900°C kunnen stoken, zodat deze nog een stuk mee gaat krimpen bij de glazuurbrand. Aan het glazuur zal het niet liggen, gezien deze een lang stooktraject heeft en op zich geen neiging heeft tot craqueleren. Laat me weten of dit kan kloppen ( gezien ik niet weet wat voor klei je gebruikt hebt ). En het is een misvatting dat aardewerkklei steeds poreus blijft, integendeel. Als je die stookt op zijn bovengrens is die minder poreus dan steengoed onder zijn bovengrens gebakken.
Juul, nog dit: Een maatlepel is niet de wijze om gewichtsdelen af te meten. Best toch eens hernemen, maar dan met een weegschaaltje tot op de gram.:-) -
hallo lucien
Dank voor je antwoord. Ik heb inderdaad steengoed klei gebruikt, omdat dit glazuur van 1180 tot 1250 geschikt is... dan zal het waarschijnlijk aan het afmeten liggen...ik ga het proberen in grammen... -
Juul, je vergeet hierbij te vermelden op welke temperatuur je deze klei hebt gestookt en op welke temperatuur je het glazuur gestookt hebt. Een recept wordt steeds in gewichtsdelen gegeven en niet in omvang.
-
Bedoel je met gewichtsdelen, het samenstellen van een glazuur in grammen??
Biscuit heb ik op 900 gedaan en glazuren op 1200..
-
Gewichtsdelen in gram en omvang/inhoud in liter.
De stook lijkt me goed. Dus moet het in de aanmaak van het glazuur zitten. -
Het is een misvatting te denken dat een lagere biscuitstook invloed heeft op het craqueleren van een glazuur. Craqueleren ontstaan doordat juist bij afkoeling het glazuur meer krimpt dat de scherf, en niet bij het opstoken.
-
Verklaar me dan eens waarom niet elke glazuur geschikt is voor een monocuisson ?
De gemiddelde krimp van de scherf tussen 900 °C en 1200°C bedraagt 5 % . Het glazuur wat pas op het eind gaat uitsmelten wordt hierdoor reeds met 5 % samengedrukt en kan deze spanning pas kwijt na smelting. Dit kan voldoende zijn om lichte haarscheurtjes te verhelpen. Dit principe heeft ook zijn nut bij de raku-stook, waarbij een steengoedglazuur met zeer hoog sinterpunt gebruikt wordt om de krimp van de scherf tegen te gaan en mee helpt aan de craquelé.
Dit heb ik proefondervindelijk vastgesteld na meer dan honderd testen. Enkel een glazuur met een hoog Al²O³ - gehalte kan deze spanning opvangen.
Deze vraag is gesloten, er kunnen geen antwoorden meer aan worden toegevoegd.