ALGEMEEN > Glazuur - algemeen > Scheuren pas na de 2de keer glazuren
Meestal ben ik niet helemaal tevreden als het geglazuurde werk uit de oven komt. Dus dan glazuur ik het opnieuw en soms nog eens, totdat het helemaal naar mijn zin is. Echter, de teleurstelling is groot, als na al mijn arbeid, er door en door scheur(en)(tjes) in gekomen zijn. Weggooien is het enige nog. Ik stook slechts op 1050 graden in mijn computergestuurde oven.
Hoe kan dit?
Hoe kan dit?
11 antwoorden
-
Hoi Jook
Wat zonde dat je elke keer zo teleurgesteld bent,al je werk voor niets,ik kan daar ook slecht tegen.
Mijn ervaring is,misschien doe je dat ook wel goed,om je werk zo lang mogelijk af te laten koelen,ik laat mn werkjes nadat de oven uit gaat(minstens) 24 uurtjes met rust voor ik de deur open doe.(en dan voel ik nog even aan alle kanten of de oven koud is)Ik heb in het verleden door mijn nieuwsgierigheid weleens te vroeg de deur open getrokken,Pling Pling daar scheurde alle mooie glazuurtjes...Dat doe ik nooit meer!
Maarrrrr misschien ligt het wel aan iets anders en heeft iemand nog een andere tip voor je,succes ermee!
Groet T -
Hallo Jook,
Als je voor de eerste keer stookt heeft de glazuur de kans om nog mee te krimpen met je werkstuk.
Als je daarna nog een keer stookt is je werkstuk niet meer in staat de druk op te vangen die de glazuur uit oefend.
Je werkstuk krimpt dan niet meer maar je nieuwe glazuurlaag wel.
Door de lage temperatuur heb je veel smeltmiddelen nodig in je glazuur en dat krimpt doorgaans veel meer dan de klei doet vandaar dat er ook vaak haarscheuren ontstaan.
Kant en klare glazuren zijn voor een breed gebruik gemaakt zodat die op allerlei kleien aangebracht kunnen worden.
Maak je ze zelf dan kan je de glazuur een beetje aanpassen aan de krimp van je klei en is de kans op scheuren veel minder.
Frans -
Hoi Tiff, hartelijk bedankt voor je reactie.
De scheurtjes zitten niet zozeer in de glazuren, maar in de scherf zelf. Bij de eerste keer stoken is er niets aan de hand.
Ik schreef dat ze door en door waren, maar bij nadere bestudering vandaag, zag ik dat het toch niet zo is. Ze zitten zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant, maar net niet door en door. En het is dus echt niet de glazuur.
Op de ovencomputer kan ik precies zien wanneer deze is afgekoeld en ik berust er al tijden in, dat het afkoelen nu eenmaal lang duurt, hoe nieuwschierig ik dan ook ben.
Met vriendelijke groeten, Jook. -
Hallo Frans, ook hartelijk bedank voor je reactie.
Zoals ik al schreef aan Tiff, zitten de scheuren niet in de glazuur, maar in de scherf, helaas. Bedoelde jij dat ook, toen je schreef over de haarscheuren?
Met vriendelijke groeten, Jook. -
OK Jook, dan moet je het in de klei zoeken. Te snel afkoelen als de oven gesloten blijft is niet de oorzaak (onregelmatige afkoeling door koude lucht in de oven voeren wél ). Wat voor type klei heeft die slechte gewoonte, of doet het zich voor bij alle gebruikte klei-types ?
-
Hallo Lucien, ik gebruik allerlei soorten klei, maar ook dikwijls afdraairesten van meerdere soorten. Waar je commentaar op zult hebben is, dat ik meestal steengoedklei gebruik met aardewerkglazuur. Deze combinatie gebruik ik al 10 jaar en eerder nooit last mee gehad. Ook niet alle voorwerpen uit een volle oven vertonen bovengenoemde problemen, maar 1 of 2 stuks per stook en dan alleen die, welke ik voor de 2de of 3de keer bak.
Ik moet wel zeggen als ik dit zo teruglees, dat die restklei misschien wel de boosdoener kan zijn, wie weet.
Met vriendelijke groeten, Jook.
-
Hallo Jook,
Ik had zo mijn vermoeden betreft die steengoedklei. Zoals Frans zeer juist heeft beschreven is het de spanning klei versus glazuur. In eerste fase gaat enkel het glazuur barsten en in extremere toestanden ook de klei. De rest-klei is naar mijn mening nog de minst verdachte. Door de diversiteit is de kans hier groter dat de krimp door interactie groter is, en zo minder spanning heeft. Steengoedklei gaat pas krimpen boven de 1100°C doordat het aanwezige calcium zich als smelter gaat gedragen en onder deze temperatuur zijn verwekingspunt nog niet heeft bereikt. Tweede boosdoener is het meermaals bakken van het glazuur op een bepaalde temperatuur. Ik heb dit al ten moede duidelijk gemaakt dat enkel temperatuur aflezen niet volstaat. Tijd gaat hier een rol spelen. Als je een pizza terug gaat opwarmen voor een tweede maal op dezelfde wijze als voorheen, is die dan nog even lekker? Er is reeds een versmelting geweest en voor de tweede maal gaat dit glazuur rapper verweken en in het poreuze steengoed dringen en een stevige 'bufferlaag' vormen. Bij het afkoelen gaat dit glazuur zo'n solide hebben gevormd dat dit sterk genoeg is om de rest van de scherf te laten barsten. En als je grove chamotte gebruikt heb je hetzelfde verhaal. Kijk uit naar een aardewerkklei met een hoog aluminiumgehalte en het probleem is van de baan. Waarom? Om reden dat aluminium de smeltinterval groter maakt. Dat is ook het principe van kant-en-klaar glazuren. Geeft de minste klachten door de gebruiker. Grote marge; minder problemen. Succes nog en een prettig jaareinde. -
Dank je hartelijk voor je uitleg, Lucien. Nog 1 opmerking en 1 vraag:
Ik gebruik inderdaad grove chamotte.
Hoe kom ik te weten hoe hoog het aluminiumgehalte in klei is, want de samenstelling staat toch niet op de verpakking? -
Jook, als je klei aankoopt vraag aan je kleiboer een overzicht van de aangeboden klei mbt het Al²O³-gehalte. Dit kan zo van de tabel worden afgelezen. De betere kleiboer weet wel wat die verkoopt. De prijs per kg. is iets hoger dan een klei met laag Al²O³. Maar is dit zeker zijn prijsverschil waard. De scherf is ook sterker.
-
Nogmaals bedankt. Ik ben hier zeer veel wijzer van geworden.
Ook van mij een prettige jaarwisseling gewenst. -
Interessant om te lezen allemaal. Zelf heb ik ook een keer de ervaring gehad dat bij de tweede keer glazuren barsten ontstonden, terwijl ik verder nooit problemen gehad heb met dit glazuur. De verklaring van Frans klinkt zeer aannemelijk, bedankt voor dit verhaal!
Deze vraag is gesloten, er kunnen geen antwoorden meer aan worden toegevoegd.